Het ontstaan van bol.coffee brengt ons terug naar 2012. Voor een project op een school in Oeganda kwam ik voor het eerst in aanraking met de oorsprong van koffie. Een kleinschalige plantage verbouwde daar koffiebonen. Kleine rode bessen met een kleverige kern. Gefascineerd door deze vrucht werd ik nieuwsgierig naar de rest van het proces.
Eénmaal thuis is dit naar de achtergrond geraakt, maar kwam bij het volgende bezoek al snel weer naar boven. Het was op de eerste avond van mijn bezoek dat ik Oscar en Adil ontmoette welke in de koffie handel zaten. Oscar als eigenaar van een lokale supermarkt, Adil als toeleverancier van koffiebonen. Deze laatste heeft mij meegenomen in mijn verdere ontdekkingstocht van het hele proces.
In landen als Oeganda
worden de koffiebonen van verschillende plantages middels een coöperatie verkocht aan handelaren. Deze bonen moeten eerst nog drogen in de zon of in een fabriek. Je kunt je voorstellen dat je bij de eerste optie sterk afhankelijk bent van het weer. Dat is de reden dat Adil een fabriek heeft gebouwd en daar de bonen kunstmatig droogt. Hierdoor is de kwaliteit gegarandeerd en zijn de bonen vrij van insecten. De koffiebonen gaan vervolgens via de haven van Nairobi op de boot naar andere grote wereldhavens om vanaf daar verkocht te worden aan (grote) koffiebranderijen / leveranciers.
Op de laatste avond heb ik met Oscar en Adil gesproken over de export en mogelijkheden in Europa. Vanwege wet- en regelgeving is het erg lastig voor hen om goedkeuring te krijgen om in Europa te praten met importeurs en hun koffie te verkopen. Ik heb gevraagd om wat samples en wilde die taak wel op mij nemen om te zien of er interesse zou zijn. Mocht dat positief uitvallen, dan zouden we een werkvisum aan kunnen vragen. Weer terug in Nederland werd mij duidelijk dat het lastig is om tussen de grote jongens te komen, ondanks dat een aantal kleinere branderijen zeer tevreden waren over de kwaliteit van de bonen die ik mee had genomen. Ik heb thuis nog wat bonen geroosterd in een pan, maar dat mislukte dusdanig, dat ik ermee ben gestopt.
Totdat ik in aanraking kwam met de Espressokar. Een kennis van mij had het idee opgevat om met verse koffie / espresso naar evenementen toe te gaan. Hij vroeg mij naar mijn avontuur met koffiebonen waar wij het in het verleden over gehad hadden. In dat gesprek is het weer gaan kriebelen en werden wij beiden erg enthousiast over het idee om zelf koffie te gaan branden en mensen diezelfde ervaring te kunnen bieden. Daarin waren een aantal aspecten voor ons erg belangrijk: de koffiebonen dienden voor een eerlijke prijs bij de coöperatie ingekocht te worden. Verder wilden wij kwalitatief goede bonen voor een scherpe prijs kunnen leveren. Wij geloven niet dat je zelf moet koffie branden om kosten te besparen. Het zoeken naar jouw ideale boon en type roast geeft enorm veel plezier. Het laatste belangrijke aspect is dat de bonen zo vers mogelijk moeten zijn. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar verplichtte ons wel om bewust bepaalde keuzes te maken. Want hoewel groene koffiebonen een behoorlijke tijd bewaard kunnen worden, merkten wij al snel dat de kwaliteit (smaak) op een gegeven moment achteruit gaat. Wij hebben daarom voor gekozen een lagere voorraad en niet teveel variatie. Zo hebben wij dus regelmatig nieuwe bonen in ons assortiment.
Tot slot heb ik verteld dat het roosteren mij slecht was bevallen. Veel rook in huis en een enorm bittere smaak. In de zoektocht naar een goede, betaalbare brander is de keuze gevallen op een koffiebrander van Gene Cafe. Hiermee kan zelfs een beginneling de lekkerste koffiebonen branden. Wij hopen dat deze website je verder helpt en je net zo enthousiast wordt over het zelf branden als ons.
– Marcel